Układy zawartości są używane do renderowania elementów zawartości. Przyjmują dane elementu zawartości, renderują je do formatu HTML i wstawiają na stronie.
Domyślnie układy zawartości używają szablonów Mustache do renderowania elementów zawartości, aczkolwiek mogą być one implementowane w dowolnej technologii JavaScript. Szablon Mustache, aby móc renderować, oczekuje danych w określonym formacie. Plik render.js układów zawartości musi zapewnić zgodność modelu, przekazywanego do szablonu, z tym formatem.
Układy zawartości są renderowane w kilku przypadkach użycia:
Gdy są używane w UI zarządzania zasobami Oracle Content Management — dane mogą pozostawać w stanie "edytowano" w celu umożliwienia użytkownikowi podgląd zmian przed ich zapisaniem.
Gdy są używane na liście zawartości lub w elemencie zawartości w serwisie Oracle Content Management — dane są uzupełniane o dodatkowe informacje dotyczące serwisu, w którym układ zawartości jest używany.
Gdy są używane przy użyciu wywołania contentClient.renderLayout() z pakietu Content SDK — kiedy użytkownik pakietu Content SDK przekazuje do układu zawartości dowolne dane.
Z punktu widzenia wydajności istnieje ogólny kompromis między tworzeniem jednego zapytania zwracającego wszystkie dane a kilkoma zapytaniami (powodującymi, że struktura jest renderowana możliwie szybko) z szybkim zapytaniem inicjującym i obszarami wypełnianymi przy użyciu kolejnych zapytań. Wybór odpowiedniego modelu zależy od danych i przypadku użycia.
Dodatkowo dane przekazywane do układu zawartości mogą mieć różny format wynikający ze sposobu ich pobierania. Na przykład, jeśli jest używane wywołanie REST (dotyczące zawartości) z rozwijanym parametrem, to mogą zostać także zwrócone odniesienia pól do innych elementów — zarówno indywidualnie, jak i grupowo. Jeśli elementy zawartości, do których występuje odniesienie, nie zostaną uwzględnione, trzeba użyć dodatkowych wywołań REST.
Programista układów zawartości, aby zapewnić obsługę wszystkich przypadków użycia, powinien elastycznie traktować format otrzymywanych danych. Ponadto, gdy jest to potrzebne, programista może pobierać dodatkowe dane i wymuszać przekształcanie ich do formatu oczekiwanego przez szablon renderowania.