Edytowanie różnych typów widoków

W widoku macierzy termicznej jest przedstawiane dwuwymiarowe zobrazowanie danych, w którym wartości są reprezentowane przez gradient kolorów. Prosta macierz termiczna zapewnia bezpośrednie wizualne podsumowanie informacji, które dobrze się nadaje do analizowania dużych ilości danych i wykrywania wartości odstających.

Macierz termiczna prezentuje dane z jednej miary. Kolorowe komórki są wyznaczane przez grupowanie i wyznaczanie części wspólnej kolumn i wierszy umieszczonych w docelowych miejscach przeciągania "Filtry monitujące", "Sekcje", "Wiersze", "Kolumny" i "Kolor wg". Komórki są wyświetlane jako centylowe pojemniki lub przy użyciu koloru ciągłego. Umieszczając wskaźnik myszy na komórce, wyświetla się jej wartość; można także wybrać stałe wyświetlanie wartości.

Domyślnie jako miara "Kolor wg" jest wybierana pierwsza miara z analizy; miara ta reprezentuje wartość miary. Element "Styl" ma domyślne ustawienie "Przypisywanie centyli do pojemników" z wartością "kwartyl" określającą liczbę pojemników. Komórki są wyświetlane w sposób jednorodny pod tym względem, że każda z nich ma tę samą szerokość i tę samą wysokość. Wysokość i szerokość komórki nie muszą być jednakowe. Wzorzec z ukośnymi paskami sygnalizuje wartości Null.

Pod macierzą termiczną można wyświetlić legendę, w której są zawarte:

• Jedna miara (wybrana na liście "Kolor wg") i odpowiadająca jej etykieta.

• Liczba przyjętych pojemników (na przykład kwartyle) z kodowaniem kolorami i etykietami albo pasek gradientowy wyświetlany z ciągłym wypełnieniem kolorem i zaopatrzony w etykiety pokazujące wartość minimalną i maksymalną.

Na rysunku jest pokazany przykład widoku macierzy termicznej na stronie pulpitu informacyjnego. Przychód, uzyskiwany przez poszczególnych przedstawicieli handlowych, jest wyświetlany według regionu i produktu, a ponadto jest filtrowany według typu produktu. Przychód ze sprzedaży jest dzielony na pojemniki według roku. Ta macierz termiczna pokazuje odstające wartości przychodu uzyskiwanego przez przedstawicieli handlowych (na przykład Angela Richards nie miała w roku 2008 przychodu ze sprzedaży adapterów Bluetooth ani systemów głośnikowych MP3 dla żadnego z regionów.)

W dużej mierze widok kratowy funkcjonuje jak widok tabeli przestawnej. Zasadnicza różnica między diagramem kratowym a tabelą przestawną polega na sposobie wyświetlania komórek danych.

W kolumnach etykiet wierszy i kolumn diagramu kratowego można:

• Kliknąć prawym przyciskiem myszy, aby ukryć lub przenieść etykiety miar.

• Kliknąć prawym przyciskiem myszy, aby posortować dane.

• Zmieniać położenie kolumn i wierszy, przeciągając je.

W diagramie kratowym można wskazywać myszą różne komórki danych w celu wyświetlenia informacji kontekstowych. Komórki danych liczbowych, występujące w diagramie kratowym, funkcjonują tak samo, jak komórki danych liczbowych w tabeli przestawnej. Różnice w funkcjonowaniu widoku kratowego i funkcjonowaniu tabeli przestawnej są następujące:

• Komórki danych z wykresem - W prostych diagramach kratowych nie są włączone dla komórek danych menu podręczne (funkcja kliknięcia prawym przycisku myszy) ani drążenie (funkcja kliknięcia lewym przyciskiem myszy).

• Komórki danych z mikrowykresem - Gdy na komórce danych z wykresem poglądowym (ang. spark) zostanie umieszczony wskaźnik myszy, zostanie wyświetlona informacja kontekstowa (np. wartość pierwsza, ostatnia, minimalna i maksymalna), która inaczej nie zostałaby wyświetlona, jak ma to miejsce w widoku tabeli przestawnej.

Widok kratowy może być prostym diagramem kratowym lub zaawansowanym diagramem kratowym.

Proste diagramy kratowe wyświetlają pojedynczy typ wewnętrznej wizualizacji, np. same wykresy słupkowe. Wewnętrzne wizualizacje zawsze używają tych samych osi, dlatego wszystkie wykresy wewnętrzne są wyświetlane w tej samej skali. Dzięki temu łatwo porównywać wszystkie znaczniki wykresów we wszystkich wierszach i kolumnach.

Na tym rysunku pokazano prosty widok kratowy:

.gif"

Zaawansowane diagramy kratowe pozwalają na wyświetlanie różnych typów wizualizacji w ramach jednej siatki. Zaawansowany diagram kratowy obrazujący trendy sprzedaży może zawierać w jednej kolumnie wartości liczbowe (np. przychody), natomiast w kolumnie sąsiedniej - poglądowe wykresy liniowe (ang. spark line). W kolejnej kolumnie można dodatkowo wyświetlać mikrowykresy słupkowe przebiegu w czasie, obrazujące inną miarę, np. sprzedane ilości produktów.

Na tym rysunku pokazano zaawansowany widok kratowy:

.gif"

Do każdej wizualizowanej miary jest przypisany inny typ wewnętrznego wykresu. Każda komórka siatki jest skalowana niezależnie.

O zaawansowanym diagramie kratowym można myśleć jak o tabeli przestawnej zawierającej w komórkach danych wykresy poglądowe. Ponadto z każdą dodaną miarą można opcjonalnie powiązać wymiar i zwizualizować go w postaci mikrowykresu. Z tego powodu zaawansowane diagramy kratowe są całkowicie różne od prostych diagramów kratowych. W prostych diagramach kratowych wszystkie miary są wizualizowane w ten sam sposób razem z dodatkowymi wymiarami.

Podczas projektowania widoków kratowych należy wziąć pod uwagę następujące kwestie.

Wszystkie widoki kratowe:

• Do porównań powinno się wybierać tylko proste diagramy kratowe.

• Do analizy trendów powinno się wybierać zaawansowane diagramy kratowe.

• Wykresy wewnętrzne, tworzące widok (diagram) kratowy, powinny być czytelne i niezbyt zagęszczone. Widok kratowy nie najlepiej się nadaje do przedstawiania wielu serii lub wielu grup. Jeśli nie można łatwo wycelować wskaźnikiem myszy w punkt danych (aby wyświetlić etykietkę), to najprawdopodobniej wykres wewnętrzny jest zbyt gęsty i przez to nieczytelny.

• Proste diagramy kratowe:

  • Łączna liczba wyświetlanych komórek jest mniejsza niż w tabeli przestawnej.

  • Z wizualizacją można powiązać jeden lub dwa wymiary. Do krawędzi zewnętrznej dodaje się mniej wymiarów niż w przypadku tabeli przestawnej.

  • Należy spróbować użyć niewielkiej liczby wymiarów na krawędzi zewnętrznej. Cała seria wykresów powinna być od razu widoczna (w celu łatwego ich porównywania), bez konieczności jej przewijania. Jeśli trzeba pokazać dodatkowe wymiary, warto rozważyć dodanie ich do filtra monitującego dla wykresu.

  • Podczas ustalania, które dane mają być pokazywane w nagłówkach kolumn i nagłówkach wierszy, należy upewnić się, że w nagłówkach kolumn będą pokazywane jeden lub dwa wymiary (każdy wymiar z niewielką liczbą elementów).

• Zaawansowane diagramy kratowe:

  • Typowym przypadkiem użycia zaawansowanego diagramu kratowego jest pokazywanie - w formie skondensowanej - wykresów trendów wraz z wartościami liczbowymi. Typowy zaawansowany diagram kratowy zawiera kombinację wykresów poglądowych (ang. spark) wraz z liczbowymi reprezentacjami tej samej miary.

  • W układzie idealnym, w nagłówkach kolumn nie ma żadnych wymiarów. W nagłówkach kolumn są natomiast zawarte miary.

  • Typowym wymiarem powiązanym z wykresem poglądowym jest "Czas". Ponieważ wykres poglądowy nie zawiera żadnych widocznych etykiet, ważne jest, aby prezentowane dane były samoistnie porządkowane. Na przykład wykres poglądowy, który wizualizuje regiony, jest mało przydatny, ponieważ uporządkowanie regionów (które na poglądowym wykresie słupkowym będą reprezentowane przez słupki) nie jest intuicyjne.

  • Analogicznie jak podczas projektowania tabel przestawnych, na osi poziomej zazwyczaj przedstawia się czas, a pozostałe wymiary - na osi pionowej. Użytkownik, patrząc od lewej do prawej, widzi, jak wymiary zmieniają się w czasie.

• Kolumny hierarchiczne nie sprawdzają się dobrze w prostych diagramach kratowych. Gdy kolumna hierarchiczna jest wyświetlana na krawędzi zewnętrznej, elementy nadrzędne i podrzędne (takie jak "Rok" i "Kwartał") są pokazywane domyślnie z użyciem wspólnej skali osi. Ponieważ elementy "Rok" i "Kwartał" mają różne wielkości, znaczniki na wykresach elementów podrzędnych mogą być ekstremalnie małe i trudne do odczytania w porównaniu ze skalą właściwą dla elementów nadrzędnych. (Kolumny hierarchiczne dobrze sprawdzają się w zaawansowanych diagramach kratowych, ponieważ każda komórka danych ma inną skalę).

Można ustawiać progi dla mierników i wykresów lejkowych.

1. W celu wyświetlenia edytora widoków wybrać opcję Edytuj widok.
2. W okienku "Ustawienia" wybrać jedną z opcji Duże wartości są pożądane lub Małe wartości są pożądane.

   Na przykład wybranie opcji Duże wartości są pożądane wyświetli wskaźniki statusu w kolejności od najbardziej pożądanego (np. "Excellent") u góry do najmniej pożądanego (np. "Warning") u dołu. Zasadniczo w przypadku kolumn, takich jak kolumna przychodów, są pożądane duże wartości. Natomiast w przypadku kolumn, takich jak kolumna wydatków, są pożądane małe wartości.

3. Na liście "Próg" określić wartości danych wyznaczających poszczególne zakresy kolorystyczne.

   Wartości te muszą się zawierać między wartościami minimalną i maksymalną ustawionymi jako graniczne dla danego widoku. Zakres wyznaczany przez próg jest wypełniany kolorem różnym od kolorów pozostałych zakresów.

   W celu określenia wartości danych można podać stałą wartość bezpośrednio w polu "Próg"; można też nacisnąć przycisk Opcje progu i ustawić wartość na podstawie kolumny miary, wyrażenia ze zmienną lub wyników zapytania SQL. Opcja Dynamiczne zleca systemowi wyznaczenie odpowiedniej wartości progowej.

4. W obszarze "Status" podać etykiety zakresów.
   • Opcja Wartości progowe spowoduje użycie bieżących wartości progowych jako etykiety zakresu.
   • Opcja Określ etykietę pozwala na oznaczenie zakresu za pomocą etykiety tekstowej, np. "Excellent".

Widoki map służą do wyświetlania danych na mapach w różnych formatach oraz do interakcji z tymi danymi.

Gdy dane są wizualizowane na mapie, powiązania między wartościami danych - które to powiązania wcześniej mogły nie być oczywiste - mogą być prezentowane w bardziej intuicyjny sposób. Na przykład w widoku mapy może być pokazywana mapa miasta z kodami pocztowymi pokolorowanymi według efektywności sprzedaży i z markerem wyświetlającym średni upust przypadający na jedno zlecenie.

W tych tematach opisano metody interakcji z formatami i warstwami w widokach map.

Można edytować formaty wyświetlane na warstwach w widokach map.

1. Otworzyć widok mapy do edycji.
2. W celu wyświetlenia edytora map wybrać opcję Edytuj widok.
3. Kliknąć przycisk Nowy, po czym wybrać typ formatu, a następnie warstwę - zostanie wyświetlone odpowiednie okno dialogowe służące do definiowania tego formatu.
4. Jeśli w obszarze "Formaty mapy" nie zostały podane żadne warstwy, nacisnąć przycisk Nowy format mapy. Jeśli kolumny nie są częścią analizy, zostanie wyświetlone wezwanie do zaimportowania kolumn z kodowaniem geograficznym w celu wyświetlenia formatu konkretnej warstwy geograficznej.
5. Umieścić wskaźnik myszy na nazwie warstwy pokazywanej na liście, aby wyświetlić opcje modyfikowania tejże warstwy.
6. Umieścić wskaźnik myszy na nazwie formatu pod nazwą warstwy pokazywanej na liście - zostaną wówczas wyświetlone opcje zmiany kolejności, edytowania i usuwania formatów.
7. Zaznaczyć lub wyczyścić pole wyboru obok nazwy formatu, aby uczynić go widocznym lub niewidocznym na mapie.
8. Kliknąć przycisk Gotowe.

Widok mapy można formatować, korzystając z kolorów, wykresów słupkowych, wykresów kołowych, zmieniających rozmiar pęcherzyków, grafik, linii oraz kolorowanych kształtów ułatwiających stosowanie pojemników, a także z innych opcji formatowania.

• Kliknąć na łączu Utwórz nowy format mapy, jeśli na liście "Formaty mapy" nie ma żadnych warstw.
• Kliknąć przycisk Dodaj nowe formaty mapy znajdujący się na pasku tytułu "Formaty mapy" lub obok nazwy warstwy.

W tym temacie opisano różne techniki używane w widokach map do nawigowania po zawartości, modyfikowania progów oraz wyświetlania i ukrywania formatów.

Można ustawić początkowy obszar renderowania (początkowy punkt środkowy mapy i początkowy poziom powiększenia) używany, gdy widok mapy jest po raz pierwszy ładowany lub jest odświeżany w przeglądarce.

1. Otworzyć widok map:
   1. Otworzyć analizę do edycji.
   2. W edytorze analiz kliknąć na karcie "Wyniki".
   3. Kliknąć przycisk Właściwości widoku.
2. Na karcie "Interakcja" wybrać w sekcji "Początkowy widok mapy" odpowiednią wartość:

   Pole	Opis
   Dynamiczny	Określa, że mapa jest powiększana lub przesuwana do faktycznych danych przedstawianych na mapie. Powoduje koncentrowanie się na zawartości, którą użytkownik dodał do widoku mapy. Opcja ta jest preferowana dla początkowego wyświetlania widoku mapy i do odświeżania go, ponieważ jest podejmowana próba wyświetlenia całej zawartości BI. Ustawienie to nie ma wpływu na wydruk map, ponieważ współrzędne i poziom powiększenia decydują o całości interakcji w trybie WYSIWYG. Mapa jest powiększana do maksymalnego poziomu, przy którym zawartość nadal mieści się na mapie. Poziom powiększenia może wykraczać poza widoczne minimalny i maksymalny poziomy powiększenia, które zostały określone dla tej warstwy w oknie dialogowym "Edycja mapy podkładowej". Jeśli widoczny minimalny lub maksymalny poziom powiększenia zostanie przekroczony, nastąpi ukrycie formatowania.
   Ostatnio zapisany	Określa, że mapa będzie wyświetlana z ostatnim zapisanym punktem środkowym mapy i poziomem powiększenia. Powoduje koncentrowanie się na ostatnio wyświetlanym fragmencie mapy. Widok opiera się współrzędnych X (długość geograficzna) i Y (szerokość geograficzna) punktu środkowego i na poziomie powiększenia. Opcję tę można wybrać dla początkowego obszaru renderowania; jest ona preferowana i zawsze używana do drukowania map oraz w innych interakcjach w trybie WYSIWYG.

3. Kliknąć OK.

Widok selektora kolumn zawiera zbiór predefiniowanych list rozwijanych, zawierających wstępnie wybrane kolumny. Użytkownicy mogą dynamicznie wybierać kolumny i zmieniać dane wyświetlane w widokach analiz.

Do każdej z kolumn występujących w analizie można dołączyć jedną listę rozwijaną, a do każdej listy rozwijanej można dołączyć wiele kolumn. Aktualizacje, dokonywane w widoku selektora kolumn, mają wpływ na wszystkie widoki danych w tej analizie.

Kolumny do list rozwijanych dodaje się z okienka "Obszary tematyczne". Nie są one wówczas dodawane do karty "Kryteria" analizy. Na wyświetlonej karcie "Kryteria" będzie można zobaczyć, że odwołaniem do tej kolumny jest "Grupa kolumn", w której jest zawarta także kolumna domyślna. Kolumna domyślna to ta, dla której była tworzona lista rozwijana.

Widok selektora widoków służy do umożliwienia wybrania określonego widoku wyników spośród zapisanych widoków analizy. Gdy zostanie umieszczony na pulpicie informacyjnym, przyjmie postać rozwijanej listy, z której użytkownicy mogą wybrać konkretny widok (wyświetlany poniżej selektora).

Zasadniczo selektor widoków zawiera widoki niewyświetlane w widoku układu złożonego. Na przykład można w analizie utworzyć widoki tabeli, wykresu, miernika i selektora widoków, ale w widoku układu złożonego umieścić tylko widok tabeli i widok selektora widoków. Po wyświetleniu analizy na stronie pulpitu informacyjnego użytkownicy mogą - w widoku selektora widoków - wybrać widok wykresu lub widok miernika.

Widoki filtrów wyświetlają filtry mające wpływ na przeprowadzane analizy.

Filtry, analogicznie do etapów wyboru, pozwalają ograniczyć uzyskiwane wyniki analiz do tych, które stanowią odpowiedź na konkretne pytanie. Filtry są stosowane przed agregowaniem wyników zapytania. Zob. Tworzenie filtrów kolumn.

Widoki etapów wyboru wyświetlają etapy wyboru mające wpływ na przeprowadzane analizy. Etapy wyboru, analogicznie do filtrów, pozwalają uzyskiwać wyniki, które stanowią odpowiedzi na konkretne pytania. Etapy wyboru są stosowane po agregowaniu wyników zapytania.

W edytorze tego widoku nie można modyfikować etapów wyboru. Aby je zmodyfikować, należy zamknąć edytor etapów wyboru i użyć okienka etapów wyboru. Zob. Uszczegółowianie wyboru danych.

Widok tekstu statycznego służy do dodania tekstu statycznego, wyświetlanego wraz z wynikami analizy.

W widoku testu statycznego można używać zmiennych, jak pokazano w następującym przykładzie: Zob. Techniki zaawansowane: Odwoływanie się do wartości przechowywanych w zmiennych.

[u] Widok tekstu statycznego [/u][br/]
Region: @{variables.myFavoriteRegion} - Rok:
@{variables.myFavoriteYear}[br/]
Czas systemowy: @{system.currentTime}[dddd,MMMM dd,yyyy][br/]
Wersja produktu: @{system.productVersion}[br/]
[br/]

W widoku tytułu są wyświetlane tytuł, tytuł niższego poziomu, logo oraz znaczniki czasowe wyników.

Jeśli nie zostanie podany tekst tytułu, to jako tytuł zostanie użyta nazwa zapisanej analizy. W przypadku niezapisanych analiz pole tekstowe Tytuł jest puste. W polach tekstowych edytora tytułów można stosować zmienne.