Tworzenie repozytorium zasobów

Tworzenie repozytorium zasobów — przegląd

Wskazówki, o których warto pamiętać podczas tworzenia repozytoriów zasobów:

• Repozytoria zasobów umożliwiają publikowanie i lokalizowanie zasobów, ale opłaty za zasoby przechowywane w repozytoriach biznesowych wynoszą 1/100 opłat za zasoby przechowywane w repozytoriach zasobów. Jeśli trzeba tylko przechowywać zasoby, nie publikując ich ani nie tłumacząc, lepiej jest utworzyć repozytorium biznesowe.
• Repozytoriom powinno się nadawać zrozumiałe nazwy oraz powinno się wprowadzać jasne opisy, tak aby użytkownicy wiedzieli, jaka zawartość jest przechowywana w poszczególnych repozytoriach. Udostępnione repozytorium pojawia się na liście zasobów użytkownika. Użytkownik powinien rozumieć przeznaczenie repozytorium.
• W nazwie repozytorium nie należy używać znaków specjalnych.
• Można korzystać z kanałów, typów zasobów i taksonomii utworzonych przez innych użytkowników-administratorów. Kanałów ani typów zasobów nie trzeba jawnie udostępniać użytkownikom mającym przypisaną rolę administracyjną.
• Nawet jeśli repozytorium jest udostępniane, niektóre jego indywidualne funkcje nie są udostępniane.
  • Użytkownicy, którzy nie mają przypisanej roli administratora, będą mogli zobaczyć wszystkie powiązane typy zasobów w okienku filtrowania na stronie "Zasoby". Będą mogli także wyświetlać i edytować zasoby tych typów bez konieczności jawnego udostępniania. Aby można było tworzyć nowe zasoby, użytkownik musi mieć przypisaną przynajmniej rolę "Współtwórca" w odniesieniu do repozytorium.
  • Użytkownicy, którzy nie mają przypisanej roli administratora, będą mogli zobaczyć wszystkie kanały powiązane z repozytorium i będą mogli kierować zasoby do tych kanałów. Aby można było publikować zasoby do kanałów lub anulować publikacje z kanałów, trzeba najpierw udostępnić kanał użytkownikom, którzy mają przynajmniej prawa dostępu współtwórcy.
  • Użytkownicy, którzy nie są administratorami, będą mogli klasyfikować zasoby na podstawie taksonomii powiązanych z repozytorium.
• Jeśli są używane zasoby wideo, warto rozważyć włączenie usługi "Wideo plus", która zapewnia wszechstronne środowisko zasobów wideo, zawierające wszystkie funkcje wideo standardowego oraz zaawansowane funkcje optymalizowania strumieniowania i automatycznej obsługi konwersji kodowania.

Tworzenie repozytorium zasobów

Aby utworzyć repozytorium zasobów, należy:

1. Zalogować się za pomocą przeglądarki jako administrator repozytoriów, po czym wybrać opcję Zawartość (lewe menu nawigacyjne w obszarze "Administrowanie").
2. Wybrać z rozwijanej listy opcję Repozytoria, nacisnąć przycisk Utwórz, po czym wybrać opcję Repozytorium zasobów.
3. Wpisać nazwę repozytorium. W nazwie repozytorium nie należy używać znaków specjalnych.
4. Podać dodatkowy opis przeznaczenia repozytorium.
5. Wybrać typy zasobów, które mają być używane z repozytorium.

   Uwaga:

   Nie można usunąć typów zasobów, które są powiązane z łącznikami wybranymi dla tego repozytorium.
6. Jeśli administrator systemu włączył usługę Wideo plus, istnieje opcja wyboru planu wideo dla repozytorium.
   • Wideo standardowe — gotowe od razu do użycia; opcja ta oferuje te same funkcje zarządzania i dostarczania, które są dostępne dla każdego innego zasobu, na przykład przypisywanie tagów, klasyfikowanie, sprawdzanie, konwersacje i podstawowe odtwarzanie.
   • Wideo plus — zapewnia wszechstronne środowisko zarządzania i dostarczania filmów wideo, zawierające wszystkie standardowe funkcje oraz zaawansowane funkcje optymalizowania strumieniowania i automatycznej obsługi konwersji kodowania, a także oferujące bardziej responsywne opcje odtwarzania.
   Na przykład można utworzyć repozytorium do przechowywania standardowych filmów wideo, co umożliwia ich wyświetlanie i pobieranie. Takie repozytorium może także służyć do archiwizowania, dzięki czemu można z łatwością wyszukiwać określone filmy wideo. Można również utworzyć repozytorium na zasoby wideo usługi "Wideo plus", które będzie używane w serwisach, zapewniając w ten sposób automatyczną konwersję kodowania i zoptymalizowane strumieniowanie; jest to przydatne, gdy serwisy są obsługiwane przez różne urządzenia wyposażone w różne funkcje.
7. Wybrać kanały publikowania, które będą używane. Jeśli utworzone repozytorium będzie używane z serwisem, do listy kanałów używanych w repozytorium zostanie dodany kanał "Serwis".
8. Wybrać taksonomie, które mają być używane dla tego repozytorium. Na tej liście są dostępne tylko wypromowane taksonomie.

   Uwaga:

   Taksonomie są dostępne tylko w usłudze Oracle Content Management; nie są dostępne w "Oracle Content Management - Classic".
9. Wybrać język domyślny dla tego repozytorium.
10. Jeśli został wybrany kanał, są pokazywane wymagane dla niego języki. Nie można edytować języków kanału, lecz można dodać dodatkowe języki. System nie tłumaczy automatycznie elementu na wybrany język. Trzeba wyeksportować zasoby, przetłumaczyć wartości napisowe, a następnie je zaimportować albo dodać tłumaczenia do poszczególnych elementów zawartości.
11. Wybrać łączniki z tłumaczeniami, które mają być używane dla tego repozytorium. Łączniki z tłumaczeniami umożliwiają integrację z innymi dostawcami tłumaczeń. Dostawcami tłumaczeń mogą być firmy zajmujące się tłumaczeniami maszynowymi lub ręcznymi. Domyślnie jest udostępniany łącznik z tłumaczeniem Lingotek, lecz — aby można było go skonfigurować i włączyć — trzeba mieć konto Lingotek.
12. Wybrać łączniki z zawartością, które mają być używane dla tego repozytorium. Łączniki z zawartością umożliwiają integrację z innymi dostawcami magazynu w chmurze. Na tej liście są dostępne tylko włączone łączniki. Gdy łączniki z zawartością zostaną dodane, użytkownicy repozytorium będą mogli dodawać zawartość od innych dostawców magazynu w chmurze. Jeśli istnieją jakieś typy zasobów powiązane z łącznikami z zawartością, zostaną one automatycznie dodane do listy typów zasobów.
13. Domyślnie inteligentna zawartość jest włączona dla nowych repozytoriów. Inteligentna zawartość umożliwia użytkownikom wyszukiwanie obrazów bez konieczności wcześniejszego ich ręcznego oznakowania. Oracle Content Management analizuje zawartość obrazów, po czym automatycznie tworzy tagi, dostarczając użytkownikowi właściwe wyniki wyszukiwania. Ponadto funkcja inteligentnej zawartości zaleca autorom zawartości — na podstawie treści ich artykułów — odpowiednie obrazy. Dodatkowo udostępnia sugestie dot. kategorii na podstawie zawartości elementu zawartości.
14. Jeśli są zarejestrowane procesy Workflow, kliknąć na karcie Procesy Workflow i skonfigurować ich ustawienia.
    1. Kliknąć w polu Procesy Workflow, aby wybrać procesy Workflow, które mają być używane w tym repozytorium. Będą one wyświetlane w polach przypisań na tej stronie oraz użytkownikom tworzącym zasoby w tym repozytorium.
    2. W sekcji Przypisania procesów Workflow wybrać automatyczne i domyślne procesy Workflow dla typów zasobów powiązanych z tym repozytorium oraz określić, czy domyślne procesy Workflow są wymagane.
       • Dowolny typ zasobu: Wybór dokonany w tym wierszu będzie przekazywany do wszystkich typów zasobów, przy czym można ustawienia te przesłaniać dla indywidualnych typów zasobów.
       • Automatyczne uruchamianie: Jeśli zasoby, dodawane z komputera użytkownika, mają być automatycznie przesyłane do procesu Workflow, należy w tej kolumnie ten proces wybrać.

         Uwaga:

         Zasoby, dodawane z Oracle Content Management lub od obcych dostawców magazynów w chmurze, obecnie nie obsługują automatycznego przypisywania procesu Workflow.
       • Ręczne uruchamianie (domyślnie): Jeśli zasoby w tym repozytorium mają być ręcznie przesyłane do domyślnego procesu Workflow, należy w tej kolumnie ten proces wybrać oraz określić, czy jego użycie jest Wymagane.

         Gdy użytkownik po raz pierwszy wyświetla panel procesów Workflow, domyślny proces Workflow jest wybrany. Użytkownik będzie mógł zmienić wybór tego procesu Workflow tylko wtedy, gdy proces ten nie jest wymagany. Aby proces Workflow został zainicjowany, użytkownik musi nacisnąć przycisk Prześlij do sprawdzenia.

15. Po zakończeniu nacisnąć przycisk Zapisz.