Nadat u scenariomodellering hebt geactiveerd, kunt u werken met scenariogegevens. Zo kunt u scenariocellen instellen op '#Missing', scenariowaarden terugzetten naar basiswaarden en scenariogegevens aggregeren.
Vanuit de webinterface van Essbase kunt u een Excel-werkblad met basisgegevens voor een scenario opstarten.
Als u de eigenaar, fiatteur of deelnemer voor een gegeven scenario bent, kunt u scenario- en basiswaarden in een spreadsheet of in de Essbase webinterface bekijken om modellen met elkaar te vergelijken.
Waarden vergelijken in Excel
Klik in de webinterface van Essbase op Scenario's.
Selecteer in het menu Acties de optie Wijzigingen tonen in Excel.
Klik op de gedownloade koppeling om Smart View te openen.
U kunt waarden voor zowel scenario- als basisonderdelen bekijken in de spreadsheet.
In kolom G is 'sb10' het scenario-onderdeel (of sandboxonderdeel).
In kolom F, 'Base', worden de basiswaarden getoond.
In het scenario zijn de waarden voor sb10 in rij 2 t/m 6 gewijzigd en wordt het geaggregeerde resultaat weergegeven in rij 7.
Waarden vergelijken in de webinterface
Klik in de webinterface van Essbase op Scenario's.
Selecteer in het menu Acties de optie Wijzigingen tonen.
Het dialoogvenster Gegevenswijzigingen is leeg als er geen gegevens zijn gewijzigd.
U kunt scenariocellen instellen op #Missing, ook al bevatten de corresponderende basiscellen waarden.
Aanvankelijk komt de waarde in sb1 exact overeen met de waarde in 'Basic'.
Voer #Missing in sb1 in (of verwijder de celinhoud) en verstuur de gegevens.
Vernieuw het blad. U ziet dat sb1 is #Missing.
U kunt de scenariowaarden weer instellen op de basiswaarden door in de gewijzigde cellen #Revert te typen en te klikken op Gegevens versturen op het lint van Smart View.
Voorbeeld
Aanvankelijk komt de waarde in sb1 exact overeen met de waarde in de basis.
Verstuur een nieuwe waarde, 100, voor sb1.
Verstuur #Revert naar sb1.
Vernieuw het blad. U ziet dat in sb1 weer de basiswaarde 678 wordt weergegeven.
Bij het modelleren van scenario's moet u bepalen of binnen elke sandbox berekeningen worden uitgevoerd of niet.
Verstuur wijzigingen in de gegevens naar de sandbox en bereken zo weinig mogelijk andere gegevens: alleen maar die gegevens die gebruikers nodig hebben om hun werk te valideren. Zo waarborgt u de efficiëntie van de opslag in sandboxes.
Wanneer bijvoorbeeld alle onderdelen op het hoogste niveau in een kubus dynamisch worden berekend, zijn geen aggregaties in de vorm van berekeningsscripts nodig.
Als u onderdelen op het hoogste niveau hebt opgeslagen, beperkt u het bereik van sandboxberekeningen tot het minimum dat nodig is om gebruikers hun werk te laten doen.
Dynamische hiërarchieën (zowel dicht als schaarsheid) worden automatisch geaggregeerd en gebruikers die wijzigingen aanbrengen in sandboxes zien die wijzigingen onmiddellijk.
We kijken naar een voorbeeld uit de demoapplicatie voor blokopslag Sample_Scenario.Basic.
Stel dat 'Product' en 'Market' dynamische hiërarchieën zijn waarin gegevens zijn opgeslagen op niveau nul en dat er een scenario wordt gemaakt met sandboxdimensieonderdeel 'sb0'.
Wanneer de sandbox nieuw wordt gemaakt, zijn de waarden voor 'sb0' hetzelfde als de waarden voor 'Base'. Dit is omdat sandboxonderdelen virtueel zijn en dus overeenkomen met de basiswaarden totdat gebruikers er wijzigingen in aanbrengen.
Nadat gegevens voor Sales->Budget->Jan->Cola zijn gewijzigd in onderdeel 'sb0', zien we onmiddellijk dat in het dynamische sandboxonderdeel 'West' (in D10) het totaal juist wordt geaggregeerd door een combinatie van opgeslagen onderdelen uit 'Base' en 'sb0' te gebruiken.
Waarden voor Oregon, Utah en Nevada worden opgeslagen in het sandboxonderdeel 'Base'. Waarden voor California en Washington zijn verstuurd door scenariodeelnemers en worden opgeslagen in het sandboxonderdeel 'sb0'. Het totaal voor West->Cola->sb0 wordt dynamisch geaggregeerd met behulp van deze opgeslagen waarden.
U kunt in sandboxes ook berekeningsscripts gebruiken. Stel dat Oregon moet worden gebudgetteerd als 80% van California. Dit kan worden gedaan met het volgende berekeningsscript:
FIX("Jan", "Budget", "Cola", "Sales") "Oregon"="California"*.8; ENDFIX
Wanneer een scenariodeelnemer een Excel-werkblad opent via de webinterface en deze berekening uitvoert, is 'sb0' het sandboxonderdeel dat standaard wordt berekend en wordt de waarde voor onderdeel Oregon bijgewerkt:
Dit is geen weergave van een werkblad dat vanuit een scenario is opgestart, maar een privéweergave in Smart View waarbij 'Base' en 'sb0' beide op het blad worden weergegeven.
In sommige gevallen kan een schaarsheidhiërarchie of dichte hiërarchie opgeslagen onderdelen op het hoogste niveau hebben en kunnen aggregaties voor op niveaus of generaties gebaseerde berekeningen vereist zijn.
U gaat verder met het laatste raster van het vorige voorbeeld, maar nu zijn de onderdelen op het hoogste niveau van de dimensie 'Market' opgeslagen en niet dynamisch.
Als de waarde voor Oregon wordt gewijzigd in 250, moet het onderdeel 'West' opnieuw worden berekend om de juiste resultaten te zien:
Het volgende berekeningsscript kan worden gebruikt om de dimensie 'Market' te aggregeren in de sandbox wanneer het wordt uitgevoerd vanuit een Excel-werkblad dat is gestart vanuit een scenario:
AGG("Market");