Obiekt wysyłający komunikat - kontekst

Służą do konstruowania adresu URL docelowego serwera HTTP.

Ponieważ adres URL może być długi i skomplikowany, można rozbić go na mniejsze części, z których każda będzie zdefiniowana przez odrębny rekord kontekstu. Pełny adres URL jest budowany poprzez połączenie wartości od URL1 do URL9.

W poszczególnych segmentach adresu URL można używać zmiennych podstawianych. Jeśli w celu przekształcenia komunikatu w parametry metody GET protokołu HTTP zastosowana została transformacja XSL, ciąg znaków zastąpienia @XMLMSG@ może zostać użyty na potrzeby wywołań metody GET. Jest to przydatne w sytuacji, gdy formularz HTTP nie ma zastosowania do danego typu komunikatu.

Informacje na temat konfiguracji potrzebnej do obsługi dynamicznych adresów URL podczas wysyłania komunikatu wychodzącego znaleźć można w sekcji Obsługa dynamicznych adresów URL.

Kontekst używany, gdy komunikat ma format formularza HTML (Content-Type: application/x-www-form-urlencoded).

W kontekście tym określone są parametry (dane) formularza, które powinny być przekazane w komunikacie HTTP. Ponieważ formularz może mieć wiele parametrów, można dodać rekord kontekstu dla każdego parametru formularza.

Wartość parametru formularza ma postać x=y, gdzie x jest nazwą parametru formularza, a y jest jego wartością.

Jeśli y zawiera ciąg @XMLMSG@ (z zachowaniem wielkości liter), ciąg ten zostanie zastąpiony zawartością komunikatu XML będącym odpowiedzią usługi. Ciąg znaków @XMLMSG@ może być użyty w danych formularza protokołu HTTP lub w adresie URL protokołu HTTP, ale nie w obu tych parametrach.

Jeśli rekord kontekstu tego typu jest zdefiniowany dla obiektu wysyłającego, obiekt wysyłający wysyła komunikat w formacie formularze HTML, nawet jeśli ciąg @XMLMSG@ nie występuje w żadnym rekordzie kontekstu.

Jeśli rekord kontekstu tego typu nie jest zdefiniowany dla obiektu wysyłającego, komunikat XML jest wysyłany w formacie Content-Type: text/plain. W przypadku użycia metody POST jest umieszczany w treści komunikatu HTTP.

Rekord ten jest zawsze wymagany w przypadku użycia metody GET. Jeśli używana jest metoda GET i nie zostanie określony rekord kontekstu danych formularza, komunikaty nie będą przekazywane do serwera HTTP.

W wartościach danych formularza można używać zmiennych podstawianych.

Niekiedy serwer HTTP wymaga, aby do komunikatów były dodawane nagłówki HTTP.

Dla każdego wymaganego nagłówka HTTP należy dodać rekord kontekstu z wartością w następującym formacie x:y, gdzie x jest nazwą nagłówka, a y jest wartością nagłówka.

Ma zastosowanie tylko wtedy, gdy typ zabezpieczeń obiektu wysyłającego jest ustawiony na wartość OWSM. Umożliwia zdefiniowanie zbioru zasad, który ma być stosowany.

Ma zastosowanie tylko wtedy, gdy typ zabezpieczeń obiektu wysyłającego jest ustawiony na wartość OAUTH . Służy do definiowania metody specyfikacji OAuth na potrzeby uzyskiwania tokenu dostępu.

Służy do tworzenia adresu URL docelowego serwera autoryzacji. Do utworzenia adresu URL można użyć zmiennych zastępowania.

Wygenerowany identyfikator bieżącej aplikacji na serwerze autoryzacji systemu zewnętrznego.

Tajny klucz sparowany z ID klienta OAuth podanym przez serwer autoryzacji systemu zewnętrznego.

Definiuje zestaw kluczy używany do przechowywania ID klienta OAuth i tajnego klucza dostarczanego przez serwer autoryzacji systemu zewnętrznego. Jeśli zostanie określony zestaw kluczy, zapisy kontekstu "ID klienta OAuth" i "Tajny klucz klienta OAuth" nie będą dozwolone.

Poziom autoryzacji przyznany przez punkt końcowy.

Domyślnie żądanie tokenu autoryzacji zawiera w nagłówku komunikatu informacje o ID klienta i tajnym kluczu. Ten typ kontekstu może być używany do wskazania, że informacje te powinny być wysyłane w treści żądania.

Należy ustawić w tej opcji wartość "Y", aby wysłać informacje o ID klienta i tajnym kluczu w treści żądania tokenu autoryzacji.

Jeśli w przypadku danego komunikatu wymagane są wartości nagłówka JMS, należy użyć tego typu kontekstu.

Dla każdego wymaganego nagłówka JMS należy dodać rekord kontekstu zawierający wartość w następującym formacie: x:y, gdzie x jest nazwą nagłówka, a y jest jego wartością.