Plany przenoszenia dot. obiektów zawierających łącza z osadzonymi danymi XML

W przypadku przenoszenia obiektów, których odwołania do kluczy obcych są zapisane w polu opartym na danych XML obiektu, wymagane są instrukcje podrzędne w celu zdefiniowania odwołań do kluczy obcych, aby relacje mogły zostać prawidłowo odczytane w asystencie CMA. W przeciwnej sytuacji, gdy istnieją bezpośrednie klucze obce, w CMA można określić relacje przy użyciu ograniczeń. Instrukcje są definiowane w dwóch celach. Zdefiniowane instrukcje zapewniają, że powiązane obiekty zostaną uwzględnione w przenoszeniu, jeśli spełniają określone kryteria. Jeśli użytkownik wie, że powiązane obiekty zostały uwzględnione ze względu na inne kryteria, instrukcje umożliwiają CMA grupowanie powiązanych obiektów w transakcje. Pozwala to zapewnić w procesie zastosowania w ramach importu, że powiązane obiekty są zgrupowane razem. Proces zastosowania obejmuje jednak także kroki iteracyjne, umożliwiające przetwarzanie takich zależności, zatem zdefiniowanie instrukcji nie jest w tym przypadku kluczowe.

Opcje dotyczące tworzenia planów przenoszenia z łączami z osadzonymi danymi XML są następujące:

• Jedną z opcji jest użycie określonego logicznego obiektu biznesowego w instrukcji głównej w celu zdefiniowania kopiowanego obiektu. Po wybraniu tej opcji, w instrukcjach podrzędnych można użyć kryteriów XPath do zdefiniowania powiązanego klucza obcego. W przypadku użycia tej metody należy utworzyć osobny plan przenoszenia dla każdego logicznego obiektu biznesowego. (Więcej informacji zawiera sekcja Proces filtrowania obiektów biznesowych). Opcja ta może mieć zastosowanie w pojedynczych przypadkach.
• Kolejną opcją jest utworzenie planu przenoszenia wykorzystującego fizyczny obiekt biznesowy jako instrukcję główną i uwzględnienie podrzędnej instrukcji dotyczącej rzeczywistego logicznego obiektu biznesowego, z wykorzystaniem kryteriów przeglądania SQL do połączenia obiektu z samym sobą przy użyciu jego klucza głównego. Należy przy tej technice uwzględnić fakt, że rekordy odwołujące się do logicznego obiektu biznesowego będą nadal uwzględnione w pliku eksportu tylko raz. W takiej sytuacji, w dalszych instrukcjach podrzędnych można użyć zapisu XPath do zdefiniowania danych klucza obcego. Użycie fizycznego obiektu biznesowego jako instrukcji głównej zapewnia uwzględnienie wszystkich rekordów w obiekcie obsługi. Instrukcje podrzędne z logicznym obiektem biznesowym i zapisem XPath będą stosowane tylko do rekordów dotyczących danego obiektu biznesowego. Opcja ta jest przydatna w przypadku obiektów obsługi o małej liczbie logicznych obiektów biznesowych z różnymi kluczami obcymi.
• Inną opcją jest wykorzystanie fizycznego obiektu biznesowego w instrukcji głównej i użycie wstępnych instrukcji SQL w kryteriach przeglądania instrukcji podrzędnej w celu zidentyfikowania kluczy obcych z zastosowaniem poleceń ciągu podrzędnego. Dla każdej instrukcji SQL odpowiadającej każdemu z wystąpień elementu wymagana jest osobna instrukcja podrzędna. Technika ta ma tę samą zaletę, co poprzednia, polegającą na tym, że wszystkie rekordy obiektu obsługi są uwzględniane w przenoszeniu. Jednak ta technika może być pomocna w przypadku obiektów obsługi o większej liczbie oczekiwanych obiektów biznesowych, z których każdy ma co najmniej jeden klucz obcy. Jest ona szczególne przydatna, gdy wiele obiektów biznesowych odwołuje się do tego samego klucza obcego. W takiej sytuacji jest wymagana tylko jedna instrukcja dotycząca danego klucza obcego. W jednym planie przenoszenia można użyć omawianej techniki oraz techniki XPath w odniesieniu do różnych elementów.

Żądanie przeniesienia może obejmować wiele planów przenoszenia dotyczących tego samego obiektu obsługi. Pozwala to na pewną elastyczność i długoterminową możliwość obsługi w związku z tym, że powyższe techniki mogą być wykorzystywane w wielu planach przenoszenia. Rozważmy następujący przykład:

• Z produktem dostarczane są podstawowe obiekty biznesowe z kluczami obcymi zdefiniowanymi w polu XML oraz odpowiedni plan przenoszenia wraz z instrukcjami. W toku wdrożenia dany obiekt biznesowy jest rozszerzany lub tworzony jest własny obiekt biznesowy dla tego samego obiektu obsługi oraz uwzględniane są różne dodatkowe klucze obce w polu XML. Zamiast powielać podstawowy plan przenoszenia i dodawać kolejne instrukcje dotyczące dodatkowych kluczy obcych, podczas wdrożenia można utworzyć drugi plan przenoszenia dla danego obiektu obsługi ze zdefiniowanymi dodatkowymi kluczami obcymi. Należy przy tym tak zdefiniować żądanie przeniesienia, aby uwzględniało obydwa plany przenoszenia. W tym przypadku, jeśli wdrożenie obejmuje tylko jeden niestandardowy obiekt biznesowy, można go wybrać jako instrukcję główną, jak opisano powyżej w pierwszej opcji.