Dekretacja zdarzenia płatności

W pakiecie bazowym domyślnie tworzona jest pojedyncza płatność dla zdarzenia płatności. Niektóre praktyki biznesowe mogą wymagać tworzenia wielu płatności podczas dodawania zdarzeń płatności.

Przykłady sytuacji, gdy wymaganych może być wiele płatności:

• Konieczna jest dekretacja kwoty płatności do różnych typów dekretacji:
  • 50 zł w odsetkach
  • 60 zł na obciążenia za windykację
  • 70 zł za podatek
• Każda z powyższych dekretacji jest realizowana jako osobna płatność identyfikowana przez osobny typ uzgodnienia (tj. powinien istnieć jeden typ uzgodnienia o nazwie Odsetki, inny o nazwie Obciążenia za windykację, itd.).

W tym przykładzie zadłużenie jednej umowy może zostać zmniejszone przez każdą z tych płatności.

• Podobnie można utworzyć osobną płatność dla nadpłaty w celu odróżnienia jej od płatności normalnych (za pomocą innego typu uzgodnienia).
• W przypadku agencji opieki społecznej, która dokonuje wpłat na wiele kont, pojedyncze zdarzenie płatności może zostać zadekretowane do wielu kont.

Metoda, dzięki której kwota płatności jest alokowana w celu utworzenia płatności, jest zawarta w algorytmach tworzenia płatności dołączonych w regule alokacji.

Istnieje również jeszcze jeden aspekt kontroli nad tworzeniem zdarzeń płatności. W domyślnej metodzie tworzenia zdarzeń płatności przyjęto, że znane są identyfikatory kont (płatnika i odbiorcy płatności). Jeśli płatności są tworzone przez oraz dla obiektów biznesowych innych niż konta, wówczas identyfikatory odpowiadających im kont mogą być nieznane podczas płatności. Weźmy pod uwagę następujące przykłady:

• Tworzona jest płatność na rachunek osoby - w czasie wykonywania płatności znana jest tożsamość osoby.
• Tworzona jest płatność dotycząca konkretnej umowy z wykorzystaniem "numeru umowy" zdefiniowanego jako charakterystyka umowy.

Metoda określania konta wpłaty za pomocą identyfikatora alternatywnego jest zawarta w algorytmie określania konta wpłaty podłączonego do reguły alokacji.